Ο Χριστόφορος Μπακαούκας εξηγεί στο Sportsfeed.gr τι σημαίνει να είσαι αρχηγός, μέσα και έξω από το γήπεδο
Ο Μπακαούκας αποτελεί εδώ και χρόνια είναι μία ξεχωριστή περίπτωση για το ελληνικό χάντμπολ. Σημαία της ΑΕΚ και παράδειγμα για πολλούς αθλητές.
Το πρώτο εκπληκτικό στοιχείο είναι ότι στην καριέρα του στο ελληνικό χάντμπολ, από το 1997 έως τώρα, σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, υπολογίζεται ότι πλησιάζει τις 3.000 γκολ. Τα καταγεγραμμένα στα αρχεία της ομοσπονδίας από το 2001 μέχρι σήμερα, μόνο για την Α1 είναι 2.367. Λείπει η καταγραφή από την ομοσπονδία τεσσάρων σεζόν που είχε ως παίκτης του Ιωνικού (1997-2001) για να μάθει και ο ίδιος πόσα γκολ ακριβώς έχει σκοράρει.
Το δεύτερο είναι ότι από το 2006, όταν ιδρύθηκε το τμήμα χάντμπολ της ΑΕΚ, μέχρι σήμερα, έχει απουσιάσει μόνο από δύο αγώνες.
Αυτά αναφέρει η στατιστική, όμως τα πιο σημαντικά πράγματα για τον Μπακαούκα δεν μετριούνται με αριθμούς.
Πώς μπορεί να μετρηθεί η ψυχή, το φιλότιμο και το πάθος για το χάντμπολ, για έναν οικογενειάρχη που ακόμη και τώρα, στα 36 του, συνδυάζει πρωταθλητισμό και τίτλους με σκληρή δουλειά στα ναυπηγεία της Σαλαμίνας;
«Υπήρχαν χρονιές που δούλευε στην οξυγονοκόλληση, ερχόταν στο γήπεδο και έπρεπε του βάζει ο Καλαβάζης σταγόνες στα μάτια για να ξεπρηστούν και να κάνει προπόνηση. Και όμως ήταν εκεί. Ποτέ δεν πήρε τηλέφωνο για να πει ότι τα μάτια του είναι χάλια. Γι’ αυτό έγινε αυτός ο παίκτης, επειδή έχει αυτή τη θέληση και τη διάθεση, σε συνδυασμό με τα προσόντα του», είπε πρόσφατα, στη συνέντευξή του στο Sportsfeed.gr, ο προπονητής του, Γιάννης Αρβανίτης.
Ο λόγος, όμως στον ίδιο τον αρχηγό της ΑΕΚ…
Σε αυτή την ηλικία εξακολουθείς να σκοράρεις ακατάπαυστα και να έχεις ηγετικό ρόλο. Τι είναι αυτό που σε εμπνέει;«Η αγάπη. Η αγάπη που έχω για το άθλημα. Το χάντμπολ είναι η δεύτερη οικογένειά μου. Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούσα να καταφέρω κάτι. Προσωπικά, κάθε μέρα βάζω και ένα καινούριο στόχο, να είμαι καλά στον αγώνα και να χαίρομαι αυτό που κάνω».
Είναι φοβερή η διαρκής παρουσία σου στους αγώνες…«Αυτό θέλει τύχη, αλλά έχει να κάνει και με τη σωστή δουλειά που προσπαθώ να κάνω κάθε μέρα στην προπόνηση και στις προετοιμασίες. Δόξα τω Θεώ μέχρι τώρα δεν είχα κάποιο σοβαρό τραυματισμό, πέρα από ένα μηνίσκο τότε που έχασα τον πρώτο αγώνα. Θλάσεις υπάρχουνε, αλλά και ένα μικροτραυματισμό να έχω, θα παίξω και θα προσπαθήσω να δώσω το 100% για να βοηθήσω την ομάδα».
Έχεις καταφέρει να συνδυάσεις πρωταθλητισμό, με σκληρό επάγγελμα και είσαι και οικογενειάρχης. Πολλοί δεν θα άντεχαν, εσύ πως το κατάφερες«Εγώ δεν ένιωσα ότι δεν αντέχω. Η ζωή μου είναι το χάντμπολ, θέλω να παίζω, αλλά και να είμαι σωστός απέναντι στην οικογένειά μου. Βασικά, όμως, παίζει ρόλο και η στήριξη της γυναίκας μου. Όλα αυτά τα χρόνια είναι δίπλα μου στα όνειρα του χάντμπολ και με υποστηρίζει. Για το γεγονός ότι δουλεύω, τι να πω; Όλος ο κόσμος δουλεύει για να βγάλει το μεροκάματό του. Τώρα είμαι στο μηχανουργείο, στις μηχανές των καραβιών. Είναι δύσκολα, αλλά πρέπει να τα καταφέρνεις στην καθημερινότητα και να είναι καλά η οικογένεια».
Χριστόφορε στην ΑΕΚ τα έχεις ζήσει όλα. Και τα καλά και τα πολύ ζόρικα. Σήμερα σε τι κατάσταση είστε;«Στα πολύ ζόρικα. Το καλοκαίρι είπαμε να το κρατήσουμε το τμήμα οι αθλητές και ο Κώστας ο Σταματιάδης. Εγώ, ο Γιώργος (Παπαδόπουλος) και ο Φάνης (Τσαούσης) είπαμε ότι θα κάνουμε ότι μπορούμε για να μείνει το τμήμα. Το κάνουμε, προσπαθούμε να στηρίζουμε όσο γίνεται τα νέα παιδιά που έχουν έρθει στην ομάδα. Είναι πολύ δύσκολο το έργο μας. Δεν έχουμε κάποια στήριξη από την ΑΕΚ. Για ακόμη μια φορά, δηλαδή, η διοίκηση της ΑΕΚ δεν είναι κοντά μας».
Τι εννοείς; Δεν πληρώνεστε;«Δεν πληρωνόμαστε, αυτά που έχουμε πει δεν έχουν γίνει και είμαστε σε δύσκολη θέση. Δεν το λέω για εμένα, εγώ είπα ότι θα παίξω ό,τι και να γίνει, αλλά το δύσκολο είναι να πείσουμε τα καινούρια παιδιά που φέραμε στην ΑΕΚ ότι πρέπει να αντέξουν. Όλα τα παιδιά δίνουν, όμως, το 100%. Θα πάμε όπου πάει, μέχρι το τέλος. Είναι σημαντικό ότι από την πρώτη μέρα στο τμήμα του χάντμπολ είμαστε οικογένεια. Δεθήκαμε οι παλιοί και μετά όποιος ερχόταν γινόταν μέλος αυτής της οικογένειας. Είναι δύσκολο για μία ομάδα να το καταφέρει αυτό και εμείς το πετύχαμε».
Μετανιώνεις που δεν δοκίμασες την τύχη σου στο εξωτερικό;«Είναι το τελευταίο ανεκπλήρωτο όνειρο. Δόξα τω Θεώ τα μεγάλα όνειρα που είχα, τα πραγματοποίησα. Από την άλλη πλευρά, αν το είχα κάνει δεν θα είχα ζήσει πιθανώς τις μεγάλες στιγμές με την ΑΕΚ. Επίσης μπορεί να μην πήγαινε καλά το πείραμα του εξωτερικού. Δεν μπορώ να πω ότι μετανιώνω που έμεινα εδώ».
Από τα χιλιάδες γκολ που έχεις πετύχει ποιο ξεχωρίζεις;«Σίγουρα το γκολ στη Μίκρα, στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ που μας χάρισε το πρωτάθλημα το 2011. Ξεσηκώσαμε τον κόσμο της ΑΕΚ με εκείνη την επιτυχία. Νομίζω ότι αυτό το γκολ είναι η σφραγίδα της αθλητικής μου καριέρας και θα μου μείνει για πάντα. Κάθε ΠΑΙΧΝΊΔΙ
της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ είναι ξεχωριστό, πόσο μάλλον όταν κρίνεται ένας τίτλος. Και για τον ΠΑΟΚ να πούμε ότι είναι σημαντικό ότι βρίσκεται στο χάντμπολ, έχει πάρει πρωταθλήματα και έχει κόσμο που στηρίζει το τμήμα».
της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ είναι ξεχωριστό, πόσο μάλλον όταν κρίνεται ένας τίτλος. Και για τον ΠΑΟΚ να πούμε ότι είναι σημαντικό ότι βρίσκεται στο χάντμπολ, έχει πάρει πρωταθλήματα και έχει κόσμο που στηρίζει το τμήμα».
ΑΕΚ και ΠΑΟΚ πρωταγωνιστούν στο χάντμπολ. Μήπως αυτό που λείπει είναι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός;«Ναι. Αν μπουν και αυτές οι δύο ομάδες το επίπεδο θα ανέβει πάρα πολύ, διότι και αυτοί θα θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό. Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν έχει συμβεί αυτό, μακάρι να γίνει, όπως έγινε με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ».
Την κατάσταση στο χάντμπολ πώς την κρίνεις;«Υπάρχει πτώση. Καταρχήν δεν έχουμε αθλητική παιδεία σαν χώρα. Η ομοσπονδία δεν κάνει αυτά που πρέπει να κάνει για να βοηθήσει το άθλημα, τα παιδιά τα νέα δεν ενδιαφέρονται τόσο, γενικώς κάτι δεν πάει σωστά. Όσο περνάει ο καιρός πάμε προς τα κάτω, κατεβαίνουμε σκαλοπάτια αντί να ανεβούμε. Δεν φταίει όμως μόνο η ομοσπονδία, προφανώς φταίμε όλοι μας. Και οι προπονητές και οι αθλητές και οι σύλλογοι. Για την οργάνωση, το μάρκετινγκ και την προβολή που δεν υπάρχουν και για πολλά άλλα. Ουσιαστικά δεν μπορούμε να πείσουμε τα παιδιά να έρθουν στο χάντμπολ και να διακριθούν. Μοιραία επιλέγουν άλλα αθλήματα. Εκεί υστερούμε».
Για του λόγου το αληθές, π.χ. για τη θέση του πρώτου σκόρερ στο πρωτάθλημα μάχεστε εσύ στα 36 σου και ο Πέρρος στα 35 του…«Αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Και εγώ και ο Πέρρος δίνουμε το 100% για να κερδίζουν οι ομάδες μας. Από εκεί και πέρα, σου ξαναλέω ότι τα παιδιά δεν έχουν το κίνητρο να παίξουν χάντμπολ. Επομένως δεν βλέπουμε νέα ταλέντα που θα μας αφήσουν εμάς πίσω. Και τα παιδιά που ξεχωρίζουν φεύγουν στο εξωτερικό. Αυτό το δεύτερο, είναι καλό. Η Ολυμπιάδα και το παγκόσμιο άνοιξαν τις πύλες της Ευρώπης για τους Έλληνες χαντμπολίστες . Αυτό είναι ένα κίνητρο για έναν πιτσιρικά, να γίνει καλός και να φύγει στο εξωτερικό, αφού η Ελλάδα δεν του προσφέρει τίποτα. Τα οικονομικά δεδομένα είναι πολύ χαμηλά, η προοπτική να ζήσει εδώ ως επαγγελματίας χαντμπολίστας δεν υπάρχει, οπότε το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να σηκωθεί και να φύγει, όσο υπάρχει αυτή η κατάσταση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου